Starsze kobiety i miłość, Older Women and Love, USA 1987

Starsze kobiety pragną miłości, kochają i są kochane. Zwierzają się do kamery i plotkują między sobą o życiu erotycznym, głos zabierają też młodzi kochankowie. Z kilkuminutowych portretów wyłaniają się bohaterki, które uwielbiają nie tylko młodszych mężczyzn, ale i same siebie: swoje ciało, sport, modę, sztukę, spotkania towarzyskie.

Nie ma jednego emocjonalnego wzorca dla tego typu relacji. Bohaterowie obu płci mają świadomość mijającego czasu i tego, że ich drogi ostatecznie mogą się rozejść. Być może właśnie to realistyczne podejście do życia pozwala im czerpać głęboką radość z momentu, w którym się znajdują – razem, chociaż w różnym wieku. Film jest pełen humoru, kobiety emanują zadowoleniem, dialogi skrzą się pikanterią. Podsumowuje go nostalgiczna piosenka Danny Boy w bluesowej aranżacji w wykonaniu Patti Bown, amerykańskiej pianistki jazzowej, kompozytorki i wokalistki. Lepiej mieć co wspominać!

Sznur pereł, A String of Pearls, USA 2002

Zbiorowy portret czarnych mężczyzn z rodziny Camille Billops: dziadków, ojców, wujków, synów, wnuków. Pozwala zrozumieć, z jakimi obciążeniami mierzą się ci, których ofiarami stają się później kobiety i dzieci.

Bezrobocie, whisky i rasizm – trzy plagi czarnej społeczności, śmiertelne dla mężczyzn. Zakładali rodziny, zanim zdobyli wykształcenie, doświadczenie zawodowe i ubezpieczenie medyczne. Większość z nich odeszła w wieku 40 lat. Metaforycznym tłem dla nieobecnych ojców jest nowoczesna architektura betonowej pustyni, tamy Sepulveda Dam w Kalifornii, stanowiącej wizualny lejtmotyw filmu. Sznur pereł został zadedykowany Billie, siostrze Camille, i Walterowi Dobsonowi, ich ojczymowi. Za kamerą stanął Dion Hatch, syn Jamesa. Wśród bohaterów pojawia się też Frank Braxton, reżyser filmów animowanych, pierwszy Afroamerykanin zatrudniony w Disneyu i Warner Bros. Ten film to obowiązkowa pozycja dla matek (zwłaszcza samodzielnych) i ojców (zwłaszcza młodych), córek i synów, którzy potrzebują zrozumieć i przebaczyć. Dla wszystkich!

Monika Talarczyk