Dramat o nieplanowanej ciąży. Pierwszy film w reżyserii Idy Lupino, która zastąpiła w tej funkcji Elmera Cliftona.

Sally, miła dziewczyna z małego miasteczka, zakochuje się w zgorzkniałym pianiście. Opuszcza rodzinny dom, by za nim podążyć. W drodze poznaje miłego chłopaka, okaleczonego weterana wojennego. To on okaże się bratnią duszą, kiedy pianista odrzuci jej uczucia. Dzięki niemu dziewczyna znajdzie pracę i otuchę. Niestety z nieszczęśliwej miłości pozostanie jej pamiątka w postaci nieplanowanej ciąży. Sally trafi pod opiekę instytucji pomagającej młodocianym matkom w oddaniu dzieci do adopcji. Jednak Lupino dobitnie pokazuje, jak wysokie koszty psychiczne ponosi kobieta, która ma w imię ochrony życia urodzić i oddać dziecko. Koszty nieporównywalne do zysków społeczeństwa. Finał opowieści, godny brytyjskich młodych gniewnych, nierozstrzygający, w ówczesnym Hollywood nie mieścił się w konwencji dobrze zrobionego filmu. Jego ostateczny kształt Lupino wynegocjowała z urzędnikami PCA, którzy zażądali zmiany pierwotnego tytułu Bad Company, podniesienia wieku bohaterki, aby nie była to nastoletnia ciąża, wykluczenia kobiet innego koloru skóry niż biały oraz aluzyjnego pokazania kontaktu seksualnego i porodu.

Monika Talarczyk