Uprzedzając pytanie: twórcy I Am Divine nie wstydzą się opisać kulisów powstania jednej z najbardziej osławionych scen w historii kina.

Co więcej, okoliczności konsumpcji psich odchodów, której drag queen Divine oddaje się w finale kultowych Różowych flamingów, pozostają przytoczone ze szczegółami w sposób pełen anegdotycznej swady. Dokument nie zmierza jednak do przedstawienia tytułowego bohatera, Harrisa Glenna Milsteada, jako gotowego na wszystko freaka. Reżyser Jeffrey Schwarz widzi w nim przede wszystkim outsidera potrafiącego okiełznać kompleksy i uczynić ze swojej odmienności przepustkę do kariery. Afirmatywny, nawet jeśli w końcówce niepozbawiony goryczy ton I Am Divine to zasługa nie tylko tytułowego bohatera, lecz także jego otoczenia. Wśród rozmówców Schwarza prym wiedzie zwłaszcza przyjaciel i odkrywca talentu Divine, John Waters, który opowiada o ich wspólnych przygodach z właściwą sobie elokwencją. Osobną wartość filmu stanowi udział matki Harrisa, zmarłej niedługo po zakończeniu zdjęć Frances Milstead.